Jemparingan, meditatief boogschieten

Jemparingan, Javaans boogschieten, is een traditie nagelaten door Sultan Hamengku Buwono IX van Yogyakarta, die de sport ging beoefenen in 1934. Tot op de dag van vandaag wordt er eens in de zeventig dagen een competitie gehouden in de Kraton van Yogyakarta. Deze vorm van boogschieten is niet alleen een sport, maar ook een vorm van meditatie.

Een oud woord voor boogschieten is panahan wat afgeleid is van panah dat pijl betekend. Het werkwoord afschieten (van een pijl) is manah, wat ook hart betekend. Door het concentreren op het doel en het synchroniseren van lichaam, geest, pijl en boog leert de schutter controle over zijn of haar hart te krijgen. Jemparingan wordt zowel door mannen als vrouwen beoefend. Tijdens de wedstrijd wordt van de mannen verwacht dat ze traditioneel gekleed gaan. Voor de vrouwen gelden iets minder strenge regels maar ook zij kiezen er vaak voor om traditionele of semi-traditionele kleding te dragen. Onder begeleiding van gamelan muziek, zittend in kleermakerszit schiet de deelnemer op een bandulan, een met droge rijststengels gevuld stuk stof in de vorm van een lichaam, die boven de grond hangt. Het bovenste gedeelte van de bandulan, ‘het hoofd’, is rood gemaakt en het onderste wit.

Voor elk raak schot ontvangt de deelnemer een rode of witte vlag. De wedstrijd einigd wanneer de schemer in treedt. Daarna vindt de prijsuitrijking plaats. De winnaar gaat naar huis met een geldprijs en eventueel een trofee van de sponsor. De sport is niet bekend bij toeristen maar zeker de moeite om te bekijken of wellicht aan deel te nemen wanneer je in Yogyakarta bent.